Odkrywamy nieodkryte

Metody geofizyczne

Sejsmika refrakcyjna

profilowanie i mapowanie 2D/3D

Sejsmika refrakcyjna jest metodą geofizyczną używaną do rozpoznawania struktur wewnętrznych badanego ośrodka przy użyciu fal sejsmicznych generowanych z powierzchni. Głębokościowy zasięg metody pozwala na rozpoznanie do ok. 100 metrów w głąb badanego ośrodka. Dane pomiarowe przetwarzane są komputerowo w celu określenia sejsmicznego modelu prędkości propagacji fali, grubości warstw i struktury ośrodka. Pomiar sejsmiczny polega na wygenerowaniu impulsu sejsmicznego, którego źródłem może być uderzenie młota, upuszczony ciężar czy mikroeksplozja. Typ źródła warunkowany jest przez lokalne warunki gruntowe i wymaganą głębokość penetracji. Fale sejsmiczne rozchodzą się w ośrodku gruntowo–skalnym dopóki się nie odbiją lub „uślizgną" na granicy poszczególnych warstw. Fale rejestrowane są przez system geofonów lub hydrofonów rozmieszczonych w regularnych odstępach. Źródło fali umieszczane jest na obu końcach profilu pomiarowego, a także dodatkowo na profilu i poza nim w celu dokładnego odwzorowania budowy ośrodka. Geofony rejestrują opóźnienia w czasie pomiędzy różnymi rodzajami fal, tj. falą bezpośrednią, odbitą i refrakcyjną, oraz prędkość tych fal w poszczególnych warstwach. Powierzchnie odbicia i poślizgu fal sejsmicznych są wartościowym materiałem do interpretacji granic i struktur litologicznych.

Możliwości sejsmiki inżynierskiej

• wyznaczenie granic: podłoża skalnego, między warstwami zróżnicowanymi litologicznie, pomiędzy strefami o różnym stopniu wietrzenia,
• wyznaczenie nieciągłości, m.in. lokalizacja i ocena płytkich stref uskokowych, deformacji, położenia i kształtu płaszczyzn poślizgu w ośrodku gruntowym i skalnym,
• położenie stref spękań, osłabienia, rozluźnień i zapadania się ośrodka gruntowego i skalnego,
• położenie zwierciadła wód gruntowych,
• lokalizacja nieciągłości, pustek, kawern oraz procesów deformacji w nadkładzie i podłożu,
• ocenę stanu intensywności spękań i zwietrzenia ośrodka skalnego,
• badania właściwości geomechanicznych (dynamiczne moduły: sprężystości Ed, odkształcenia objętościowego Gd, współczynnik Poissona nd, oraz statyczne moduły: deformacji D, sprężystości Es).