Odkrywamy nieodkryte

Metody geofizyczne

Metoda grawimetryczna

Metoda grawimetryczna wykorzystuje zmienność pola grawitacyjnego ziemi, w zależności od jej budowy. Znamienność ta polega na tym, iż każda niejednorodność w rozkładzie gęstości ośrodka skalnego, zwanej ogólnie ciałem zaburzającym, generuje swoje własne pole grawitacyjne. Tym samym rozkład wartości siły ciężkości uzależniony jest w pierwszej kolejności od różnicy gęstości objętościowych skał budujących tę niejednorodność oraz otoczenia. Rozkład ten jest również funkcją rozmiarów, kształtu i głębokości występowania ciała zaburzającego. Takimi ciałami są np. różne struktury geologiczne i formy antropogeniczne jak: uskoki, pustki, wymycia i deformacje nieciągłe powierzchni terenu.

Zastosowanie metody daje szczególnie pozytywne rezultaty w badaniach form tektonicznych ośrodka skalnego, w prognozowaniu wystąpień stref wzmożonych naprężeń i wstrząsów oraz w wykrywaniu pustek występujących w górotworze wraz z prognozowaniem ich ekspansji ku powierzchni terenu i zagrażających powstawaniem jej deformacji nieciągłych.

Możliwości metody grawimetrycznej

• ocena zagrożenia powierzchni deformacjami na terenach pogórniczych, przemysłowych,
• rozpoznanie migrujących pustek, stref obniżonej nośności lub uskoków pod istniejącą lub planowaną infrastrukturą kolejową lub drogową,
• wykrywanie złóż płytko występujących kopalin,
• lokalizacja podziemnych zbiorników wodnych,
• lokalizacja oraz weryfikacja nieużywanych szybów, szybików oraz innych elementów infrastruktury górniczej.